Hoe begonnen we

In het najaar van 2015 zag Eluna een oproep in een krantje om kleren te geven voor vluchtelingen. Via die organisatie kwamen Eluna en Corinne bij een landelijk inzamelpunt en daar hebben zij maandenlang kleren gesorteerd die naar Griekenland gingen.

Eluna stelde aan het eind van dat jaar voor om te gaan kijken waar deze kleding terecht kwam en begin 2016 zijn Eluna en Corinne naar Pireaus, de havenstad van Athene gegaan. 

Een stukje wat Corinne destijds schreef:

“Februari 2016. In de havenstad Piraeus komen dagelijks boten aan vanaf de Griekse eilanden met duizenden vluchtelingen. Zij dragen hun hele hebben en houwen in tasjes mee, hebben al een lange en verschrikkelijke reis achter de rug en weten niet wat hen nog te wachten staat. In het begin waren de grenzen nog open en konden ze doorreizen naar elders in Europa. Maar nu de grenzen gesloten zijn loopt Griekenland vol. We delen voedsel en water uit, luiers en zeep, regelen warme douches en telefoons, kleding en schoenen, geven informatie, spelen met de kinderen en luisteren vooral. Ik ben verbijsterd. Duizenden mensen in de kou, in dunne nylon tentjes op het asfalt. Bejaarden, zwangere vrouwen, hele families. Zoveel leed en ontworteling. Gebrek aan eigenlijk alles, aan sanitaire voorzieningen, aan medische zorg en aan veiligheid. Families uiteen gereten, getraumatiseerde mensen, verdwenen kinderen en amper perspectief. Mijn hart breekt.” 

Het waren zulke enorme intense tijden. Hartverscheurend en geweldig. Verbindend en vrolijk. Onmogelijk en natuurlijk. Verschrikkelijk en hartverwarmend. We hebben ons dikwijls zo dankbaar gevoeld dat we dit mochten doen. 

Deze eerste keer legde de basis voor dit werk. 

Wanneer we tussendoor thuis waren, vertelden we aan familie, vrienden en ons uitgebreide netwerk, wat voor werk we deden en wat de volgende plannen alweer waren. Velen van jullie hebben destijds gedoneerd en hielpen ons zoveel mogelijk te maken. Dat was geweldig!

Binnen twee jaar tijd zijn we 6 keer naar Griekenland gegaan. Hans haakte ook aan. We werkten zowel als onafhankelijke vrijwilligers als ook aangesloten bij organisaties. 

We leerden mensen kennen waarmee we tot op de dag van vandaag nog contact hebben. We werkten samen met mensen uit Syrië, Afghanistan, Amerika, Polen, Libanon en Griekenland. We vierden daar oud en nieuw met 17(!) nationaliteiten. Onze mede vrijwilligers kwamen uit bijna alle landen van Europa. Wat een verbondenheid en wat gaf ons dat vleugels!